លីនុច Mint ទល់នឹងអ៊ូប៊ុនទូ៖ តើប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការមួយណាដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក?

តារាងមាតិកា

• 1. សេចក្តីផ្តើម
• 2. ប្រវត្តិ និងប្រវត្តិ
• 3. បរិស្ថានផ្ទៃតុ
• 4. ការអនុវត្ត និងការប្រើប្រាស់ធនធានប្រព័ន្ធ
• 5. កម្មវិធី និងការគ្រប់គ្រងកញ្ចប់
• 6. ការប្ដូរតាមបំណង និងចំណុចប្រទាក់អ្នកប្រើ
• 7. ភាពអាចរកបាននៃកម្មវិធី និងភាពឆបគ្នា។
• 8. សុវត្ថិភាព និងការគាំទ្រ
• 9. អ្នកប្រើប្រាស់គោលដៅ និងករណីប្រើប្រាស់

I. សេចក្តីផ្តើម

II. ប្រវត្តិ និងប្រវត្តិ

ទាំង Linux Mint និង Ubuntu ចែករំលែកមូលដ្ឋានគ្រឹះរួមមួយដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅលើ Debian ប៉ុន្តែប្រវត្តិរបស់ពួកគេឆ្លុះបញ្ចាំងពីវិធីសាស្រ្ត និងអាទិភាពផ្សេងៗគ្នា។

អ៊ូប៊ុនទូ ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Canonical ត្រូវបានបោះពុម្ពជាលើកដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ 2004 ជាមួយនឹងចេតនាធ្វើឱ្យលីនុចអាចចូលប្រើប្រាស់បានកាន់តែច្រើន។ Canonical បានផ្តោតលើការបង្កើតការចែកចាយដែលងាយស្រួលប្រើជាមួយនឹងការធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពជាញឹកញាប់ ការគាំទ្រខ្លាំង និងបរិស្ថានផ្ទៃតុដែលផ្អែកលើ GNOME ស្របគ្នា។ អ៊ូប៊ុនទូបានមកតំណាងឱ្យការទទួលយកយ៉ាងទូលំទូលាយនៃលីនុចទាំងនៅក្នុងកុំព្យូទ័រអ្នកប្រើប្រាស់ និងបរិស្ថានសហគ្រាស។ វដ្តនៃការចេញផ្សាយរបស់អ៊ូប៊ុនទូផ្តល់នូវការបោះពុម្ពចំនួនពីរ៖ ការចេញផ្សាយរយៈពេលប្រាំមួយខែធម្មតា និងកំណែ LTS (ការគាំទ្ររយៈពេលវែង) ដែលផ្តល់នូវការអាប់ដេតសុវត្ថិភាពរយៈពេលប្រាំឆ្នាំ ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាជម្រើសសម្រាប់សហគ្រាស និងអ្នកអភិវឌ្ឍន៍។

Linux Mint ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 2006 ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាមួយចំនួនដែលអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ូប៊ុនទូដំបូងមាន។ វាបានស្វែងរកការសម្រួលបទពិសោធន៍អ្នកប្រើប្រាស់ដោយបញ្ចូលចំណុចប្រទាក់ស្រដៀងនឹង Windows បន្ថែមទៀតទៅក្នុងបរិស្ថានផ្ទៃតុ Cinnamon, MATE និង Xfce ។ លីនុច Mint បានក្លាយជាការពេញនិយមភ្លាមៗ ដោយសារតែភាពងាយស្រួលរបស់វា ការប្រើប្រាស់ធនធានតិចតួច និងសមត្ថភាពក្រៅប្រអប់ ដែលរួមបញ្ចូលកូឌិកមេឌៀដែលបានដំឡើងជាមុន។ ខណៈពេលដែល Mint ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅលើកំណែ LTS របស់អ៊ូប៊ុនទូ វាសម្គាល់ខ្លួនវាដោយការលុបបំបាត់កញ្ចប់ Snap របស់ Canonical និងផ្តល់នូវការប្ដូរតាមបំណងបន្ថែមទៀតជាមួយនឹងការគាំទ្រ Flatpak ។

ការចែកចាយទាំងពីរផ្តល់នូវបរិយាកាសសុវត្ថិភាព និងសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែការសង្កត់ធ្ងន់របស់ Linux Mint លើការប្ដូរតាមបំណងរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ និងភាពងាយស្រួលនៃការប្រើប្រាស់ធ្វើឱ្យវាទាក់ទាញជាពិសេសសម្រាប់អ្នកទើបនឹងកើត ខណៈពេលដែលទំហំ និងការគាំទ្ររបស់ Ubuntu ទាក់ទាញអ្នកប្រើប្រាស់កាន់តែទូលំទូលាយ។

III. បរិស្ថានផ្ទៃតុ

ភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់បំផុតមួយរវាង Linux Mint និង Ubuntu គឺជាបរិស្ថានផ្ទៃតុដែលការចែកចាយនីមួយៗផ្តល់ជូន។ បរិស្ថានទាំងនេះកំណត់ចំណុចប្រទាក់អ្នកប្រើប្រាស់ ការរុករក និងបទពិសោធន៍រួម ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការជ្រើសរើសរវាងទាំងពីរ។

Cinnamon ដែលជាបរិស្ថានផ្ទៃតុកំពូលនៅក្នុង Linux Mint គឺជាកម្មវិធីមួយក្នុងចំណោមកម្មវិធីជាច្រើនដែលអាចប្រើបាន។ Cinnamon មានប្លង់ផ្ទៃតុបុរាណដែលធ្វើត្រាប់តាមចំណុចប្រទាក់ Windows យ៉ាងជិតស្និទ្ធ ដែលធ្វើឱ្យវាកាន់តែងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ក្នុងការធ្វើចំណាកស្រុកពី Windows ។ វាត្រូវបានកត់សម្គាល់សម្រាប់ការសម្របខ្លួនបានខ្ពស់ ទម្ងន់ស្រាល និងជាមួយនឹងការរុករកតាមម៉ឺនុយសាមញ្ញ។ Linux Mint ក៏គាំទ្រ MATE និង Xfce ដែលស្រាលជាង Cinnamon និងសមរម្យសម្រាប់កុំព្យូទ័រចាស់ ឬធនធានទាប។

ម្យ៉ាងវិញទៀត Ubuntu ដឹកជញ្ជូនជាមួយបរិស្ថានផ្ទៃតុ GNOME ជាចំណុចប្រទាក់លំនាំដើម។ GNOME គឺជាបរិយាកាសទាន់សម័យ និងឆើតឆាយជាមួយនឹងរូបរាងតិចតួចបំផុត និងការសង្កត់ធ្ងន់លើប្រសិទ្ធភាព។ វាមានលក្ខណៈពិសេសដូចជាចតនៅផ្នែកខាងឆ្វេង និងទិដ្ឋភាពទូទៅនៃសកម្មភាពសម្រាប់ការចូលដំណើរការរហ័សទៅកាន់បង្អួច និងកម្មវិធីដែលបើក។ អ៊ូប៊ុនទូក៏មានកំណែជាមួយបរិស្ថានផ្ទៃតុផ្សេងទៀតដូចជា Kubuntu (ជាមួយ KDE Plasma), Lubuntu (ជាមួយ LXQt) និង Xubuntu (ជាមួយ Xfce) ។

ការសម្រេចចិត្តរវាង Linux Mint និង Ubuntu ជាញឹកញាប់អាស្រ័យទៅលើបរិស្ថានផ្ទៃតុណាដែលបំពេញតម្រូវការការងារ និងផ្នែករឹងរបស់អ្នក។

IV. ការអនុវត្ត និងការប្រើប្រាស់ធនធានប្រព័ន្ធ

នៅពេលប្រៀបធៀប Linux Mint ទល់នឹង Ubuntu ការអនុវត្ត និងការប្រើប្រាស់ធនធានប្រព័ន្ធគឺជាការពិចារណាយ៉ាងសំខាន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ដែលមាន Hardware ចាស់ ឬមិនសូវខ្លាំង។

Linux Mint ត្រូវបានគេស្គាល់ថាមានទម្ងន់ស្រាល ជាពិសេសនៅពេលប្រើប្រាស់ Cinnamon, MATE, ឬ Xfce desktop environments។ បរិស្ថានផ្ទៃតុទាំងនេះមានប្រសិទ្ធភាពធនធាន ដែលធ្វើឲ្យ Linux Mint ជាជម្រើសដ៏ល្អសម្រាប់ឧបករណ៍ចាស់ៗ ឬប្រព័ន្ធដែលមាន CPU និង RAM មានកំណត់។ ឧទាហរណ៍ Linux Mint ជាមួយ Xfce អាចដំណើរការបានល្អជាមួយនឹង RAM តិចបំផុត 2GB ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាជម្រើសដ៏ល្អសម្រាប់អ្នកដែលកំពុងស្វែងរកការស្តារឡើងវិញនូវបច្ចេកវិទ្យាហួសសម័យ។ សូម្បីតែ Cinnamon ដែលធ្ងន់ជាងគេក្នុងចំណោមទាំងបីគឺមានប្រសិទ្ធភាពធនធានជាង GNOME ។

អ៊ូប៊ុនទូ ខណៈពេលដែលនៅតែជាប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការដែលដំណើរការខ្ពស់ ត្រូវការធនធានប្រព័ន្ធកាន់តែច្រើន។ បរិស្ថានផ្ទៃតុ GNOME លំនាំដើមរបស់វាគឺគួរឱ្យកត់សម្គាល់សម្រាប់ចំណុចប្រទាក់ទំនើប និងរលោងរបស់វា ទោះបីជាវាស៊ីស៊ីភីយូ និង RAM ច្រើនក៏ដោយ។ ជាលទ្ធផល អ៊ូប៊ុនទូ ហាក់ដូចជាដំណើរការយឺតជាងលើផ្នែករឹងចាស់ជាង Linux Mint ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាពូកែលើប្រព័ន្ធបច្ចុប្បន្នដែលមានថាមពលដំណើរការខ្ពស់ ផ្តល់នូវបទពិសោធន៍រលូន និងឆ្លើយតប។

សរុបសេចក្តីមក លីនុច Mint ផ្តល់នូវដំណើរការកាន់តែច្រើននៅលើកុំព្យូទ័រដែលមានធនធានទាប ចំណែក Ubuntu ដំណើរការល្អបំផុតលើកុំព្យូទ័រថ្មីដែលមានថាមពលខ្ពស់។

V. កម្មវិធី និងការគ្រប់គ្រងកញ្ចប់

ទោះបីជាការពិតដែលថាទាំង Linux Mint និង Ubuntu គឺផ្អែកលើ Debian ហើយប្រើកម្មវិធីគ្រប់គ្រងកញ្ចប់ APT ដើម្បីគ្រប់គ្រងកញ្ចប់.deb វិធីសាស្រ្តរបស់ពួកគេចំពោះការដំឡើងកម្មវិធី និងការគ្រប់គ្រងកញ្ចប់មានភាពខុសគ្នាខ្លាំង។

Linux Mint ផ្តល់អាទិភាពដល់វិធីសាស្រ្តសាមញ្ញ និងងាយស្រួលប្រើសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងកម្មវិធី។ វាធ្វើឱ្យការប្រើប្រាស់កម្មវិធីគ្រប់គ្រងកម្មវិធី Mint ដែលងាយស្រួលប្រើ និងមានការគាំទ្រ Flatpak ។ Flatpak អនុញ្ញាតឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់ដំឡើងកម្មវិធីនៅលើការចែកចាយជាច្រើនដោយគ្មានការលំបាកក្នុងភាពឆបគ្នា ផ្តល់សេរីភាពច្រើនជាង Snap ។ Mint ផ្តល់កម្មវិធីគ្រប់គ្រងកញ្ចប់ Synaptic សម្រាប់បុគ្គលដែលចូលចិត្តដំណោះស្រាយការគ្រប់គ្រងកញ្ចប់កម្រិតខ្ពស់ជាងនេះ។

លើសពីនេះ Linux Mint បានលុបចោលការគាំទ្រសម្រាប់ Snap តាមលំនាំដើម ដោយផ្តល់ជូននូវជម្រើសសម្រាប់អ្នកដែលចង់បានកញ្ចប់កម្មវិធី open-source និង distro-agnostic ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត Ubuntu រួមបញ្ចូលកញ្ចប់ Snap យ៉ាងទូលំទូលាយ។ Snap របស់ Canonical អនុញ្ញាតឱ្យភាពអាស្រ័យទាំងអស់ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកញ្ចប់តែមួយ ដែលធ្វើអោយការដំឡើងកាន់តែងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់មួយចំនួន។ ម៉្យាងវិញទៀត Snap មានការបែកបាក់នៅក្នុងសហគមន៍លីនុច ដោយសារវាជាប្រភពបិទ ហើយវាបានលើកឡើងពីបញ្ហាដំណើរការមួយចំនួន។ Ubuntu ក៏បានភ្ជាប់មកជាមួយនូវ Ubuntu Software Center ដែលផ្តល់ទាំងកម្មវិធី Snap និង Classic-based APT ដែលធ្វើឱ្យវាមានភាពចម្រុះ ប៉ុន្តែប្រហែលជាយឺតជាងកម្មវិធីគ្រប់គ្រងកញ្ចប់របស់ Mint ។

ជាចុងក្រោយ Linux Mint ផ្តល់នូវភាពបត់បែន និងជម្រើសកាន់តែច្រើនដល់អ្នកប្រើប្រាស់ដែលចូលចិត្តជៀសវាងកញ្ចប់ Snap ខណៈពេលដែលការរួមបញ្ចូល Snap របស់ Ubuntu ផ្តល់នូវភាពងាយស្រួលនៃការប្រើប្រាស់សម្រាប់កម្មវិធីមួយចំនួន។

VI. ការប្ដូរតាមបំណង និងចំណុចប្រទាក់អ្នកប្រើ

នៅពេលនិយាយអំពីការប្ដូរតាមបំណង និងចំណុចប្រទាក់អ្នកប្រើ ទាំង Linux Mint និង Ubuntu មានជម្រើសផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែ Linux Mint មានភាពបត់បែន និងងាយស្រួលប្រើជាង។

បរិស្ថានផ្ទៃតុកំពូលរបស់ Linux Mint គឺ Cinnamon ត្រូវបានកត់សម្គាល់សម្រាប់រូបរាងបែប Windows បែបប្រពៃណីរបស់វា ដែលអ្នកប្រើប្រាស់ជាច្រើនយល់ថាសាមញ្ញក្នុងការប្រើប្រាស់។ វារួមបញ្ចូលលទ្ធភាពនៃការប្ដូរតាមបំណងយ៉ាងច្រើនចេញពីប្រអប់ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់ផ្លាស់ប្តូររូបរាង អាប់ភ្លេត និងតុកុំព្យូទ័រត្រង់ពីការកំណត់ប្រព័ន្ធ។ សមត្ថភាពទាំងនេះធ្វើឱ្យ Mint មានភាពចម្រុះខ្លាំង ដោយផ្តល់ឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់នូវភាពបត់បែនពេញលេញលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងចាប់ពីរូបរាងផ្ទៃតុរហូតដល់មុខងារអាប់ភ្លេតនីមួយៗ។ អ្នកប្រើប្រាស់ Mint ក៏អាចចូលប្រើឃ្លាំងនៃស្បែក និងអាប់ភ្លេតដែលបង្កើតឡើងដោយសហគមន៍សម្រាប់ការកែសម្រួលបន្ថែម។

អ៊ូប៊ុនទូតាមលំនាំដើមប្រើប្រាស់បរិស្ថានផ្ទៃតុ GNOME ដែលផ្តល់តម្លៃលើភាពសាមញ្ញ និងតិចតួចបំផុត។ ខណៈពេលដែល GNOME ផ្តល់នូវជម្រើសប្ដូរតាមបំណងដែលភ្ជាប់មកជាមួយតិចជាង Cinnamon ផ្នែកបន្ថែម GNOME អនុញ្ញាតឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់បន្ថែមមុខងារ និងការកំណត់ផ្ទាល់ខ្លួនបន្ថែមទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះតម្រូវឱ្យមានការដំឡើងឧបករណ៍បន្ថែមដូចជា GNOME Tweaks ដែលធ្វើឱ្យអ្វីៗពិបាកបន្តិចសម្រាប់អ្នកចំណូលថ្មី។ សម្រាប់អតិថិជនដែលចូលចិត្តបរិស្ថានផ្ទៃតុផ្សេងៗ Ubuntu គាំទ្រកំណែជាច្រើនដូចជា Kubuntu (ជាមួយ KDE) និង Lubuntu (ជាមួយ LXQt) ។

ដើម្បីសង្ខេប លីនុច Mint ផ្តល់នូវបទពិសោធន៍កាន់តែងាយស្រួល និងតាមតម្រូវការចេញពីប្រអប់ ខណៈដែលអ៊ូប៊ុនទូផ្តោតលើចំណុចប្រទាក់សាមញ្ញជាមួយនឹងជម្រើសប្ដូរតាមបំណងតិចជាង។

VII. ភាពអាចរកបាននៃកម្មវិធី និងភាពឆបគ្នា។