Linux Mint vs Ubuntu: Cal é o sistema operativo axeitado para ti?

Índice

• 1. Introdución
• 2. Historia e antecedentes
• 3. Entornos de escritorio
• 4. Rendemento e uso dos recursos do sistema
• 5. Xestión de software e paquetes
• 6. Personalización e interface de usuario
• 7. Dispoñibilidade e compatibilidade do software
• 8. Seguridade e asistencia
• 9. Público obxectivo e casos de uso

I. Introdución

II. Historia e antecedentes

Tanto Linux Mint como Ubuntu comparten unha base común, xa que están construídos sobre Debian, pero as súas historias reflicten diferentes enfoques e prioridades.

Ubuntu, desenvolvido por Canonical, publicouse por primeira vez en 2004 coa intención de facer Linux máis accesible. Canonical centrouse en desenvolver unha distribución fácil de usar con actualizacións frecuentes, un soporte sólido e un ambiente de escritorio consistente baseado en GNOME. Ubuntu converteuse en representar a aceptación xeneralizada de Linux tanto en ordenadores de consumo como en entornos empresariais. O ciclo de lanzamento de Ubuntu ofrece dúas edicións: as versións habituais de seis meses e as versións LTS (Long-Term Support), que proporcionan cinco anos de actualizacións de seguridade, o que o converte nunha opción ideal para empresas e desenvolvedores.

Linux Mint lanzouse en 2006 para abordar algúns dos problemas que tiñan os primeiros usuarios de Ubuntu. Buscou simplificar a experiencia do usuario incorporando unha interface máis semellante á de Windows nos entornos de escritorio Cinnamon, MATE e Xfce. Linux Mint fíxose popular de inmediato debido á súa facilidade de uso, á mínima utilización de recursos e ás súas capacidades listas para usar, que incluían códecs multimedia preinstalados. Aínda que Mint está construído sobre as versións LTS de Ubuntu, distínguese por eliminar os paquetes Snap de Canonical e proporcionar unha maior personalización coa compatibilidade con Flatpak.

Ambas as distribucións ofrecen un ambiente seguro, pero a énfase de Linux Mint na personalización do usuario e a facilidade de uso faino especialmente atractivo para os novatos, mentres que a escalabilidade e a compatibilidade de Ubuntu atraen a un espectro máis amplo de usuarios.

III. Entornos de escritorio

Unha das diferenzas máis significativas entre Linux Mint e Ubuntu é o ambiente de escritorio que ofrece cada distribución. Estes ambientes configuran a interface de usuario, a navegación e a experiencia xeral, o que a converte nun factor importante á hora de elixir entre os dous.

Cinnamon, o principal entorno de escritorio de Linux Mint, é un dos varios dispoñibles. Cinnamon ten un deseño de escritorio clásico que imita de preto a interface de Windows, o que facilita aos usuarios a migración desde Windows. Destaca por ser moi adaptable, lixeiro e cunha navegación sinxela baseada en menús. Linux Mint tamén admite MATE e Xfce, que son máis lixeiros que Cinnamon e axeitados para ordenadores máis antigos ou con poucos recursos.

Ubuntu, pola súa banda, inclúe o entorno de escritorio GNOME como interface predeterminada. GNOME é un entorno contemporáneo e elegante, cun aspecto minimalista e unha énfase na eficiencia. Ten características como un dock no lado esquerdo e unha vista xeral de actividades para acceder rapidamente ás xanelas e aplicacións abertas. Ubuntu tamén ten versións con outros entornos de escritorio, como Kubuntu (con KDE Plasma), Lubuntu (con LXQt) e Xubuntu (con Xfce).

A decisión entre Linux Mint e Ubuntu depende con frecuencia de que entorno de escritorio se axuste ao teu fluxo de traballo e ás túas necesidades de hardware.

IV. Rendemento e uso dos recursos do sistema

Ao comparar Linux Mint con Ubuntu, o rendemento e a utilización dos recursos do sistema son consideracións críticas, especialmente para usuarios con hardware antigo ou menos potente.

Linux Mint é coñecido por ser lixeiro, especialmente cando se utilizan os entornos de escritorio Cinnamon, MATE ou Xfce. Estes entornos de escritorio son eficientes no uso dos recursos, o que fai de Linux Mint unha excelente opción para dispositivos antigos ou sistemas con CPU e RAM limitadas. Por exemplo, Linux Mint con Xfce pode funcionar ben con tan só 2 GB de RAM, o que o converte nunha excelente opción para as persoas que buscan rehabilitar tecnoloxía obsoleta. Mesmo Cinnamon, o máis pesado dos tres, é máis eficiente no uso dos recursos que GNOME.

Ubuntu, aínda sendo un sistema operativo de alto rendemento, require moitos máis recursos do sistema. O seu entorno de escritorio GNOME predeterminado destaca pola súa interface moderna e pulida, aínda que consume máis CPU e RAM. Como resultado, Ubuntu pode parecer que se executa máis lentamente en hardware máis antigo que Linux Mint. Non obstante, destaca nos sistemas actuais que teñen unha maior potencia de procesamento, o que proporciona unha experiencia fluída e con boa capacidade de resposta.

En conclusión, Linux Mint ofrece un maior rendemento en ordenadores con poucos recursos, mentres que Ubuntu funciona de forma óptima en ordenadores máis novos e de alta potencia.

V. Xestión de software e paquetes

A pesar de que tanto Linux Mint como Ubuntu están baseados en Debian e usan o xestor de paquetes APT para xestionar os paquetes .deb, os seus enfoques para a instalación de software e a xestión de paquetes difiren significativamente.

Linux Mint prioriza unha xestión de programas sinxela e intuitiva. Emprega o Xestor de software de Mint, que é doado de usar e compatible con Flatpak. Flatpak permite aos usuarios instalar aplicacións en múltiples distribucións sen dificultades de compatibilidade, o que proporciona unha maior liberdade que Snap. Mint ofrece o Xestor de paquetes Synaptic para as persoas que prefiren unha solución de xestión de paquetes máis avanzada.

Ademais, Linux Mint eliminou a compatibilidade con Snap por defecto, ofrecendo unha alternativa para aqueles que queiran paquetes de software de código aberto e independentes das distribucións.

Ubuntu, pola súa banda, incorpora amplamente os paquetes Snap. Snap, de Canonical, permite agrupar todas as dependencias nun único paquete, o que facilita a instalación para algúns usuarios. Snap, pola súa banda, é controvertido na comunidade Linux xa que é de código pechado e xerou algúns problemas de rendemento. Ubuntu tamén inclúe o Centro de software de Ubuntu, que ofrece tanto Snap como programas clásicos baseados en APT, o que o fai máis versátil pero quizais máis lento que os xestores de paquetes de Mint.

Finalmente, Linux Mint ofrece máis flexibilidade e opcións aos usuarios que prefiren evitar os paquetes Snap, mentres que a integración con Snap de Ubuntu ofrece comodidade de uso para algunhas aplicacións.

VI. Personalización e interface de usuario

En canto á personalización e á interface de usuario, tanto Linux Mint como Ubuntu teñen opcións distintas, pero Linux Mint é máis flexible e fácil de usar.

O contorno de escritorio insignia de Linux Mint, Cinnamon, destaca pola súa aparencia tradicional ao estilo de Windows, que moitos usuarios consideran sinxela de usar. Inclúe considerables posibilidades de personalización de inmediato, o que permite aos usuarios cambiar temas, applets e desklets directamente desde a Configuración do Sistema. Estas capacidades fan que Mint sexa extremadamente versátil, proporcionando aos usuarios unha flexibilidade total en todo, desde o aspecto do escritorio ata a funcionalidade individual dos applets. Os usuarios de Mint tamén poden acceder a un repositorio de temas e applets desenvolvidos pola comunidade para unha maior personalización.

Ubuntu emprega por defecto o entorno de escritorio GNOME, que valora a simplicidade e o minimalismo. Aínda que GNOME ofrece menos opcións de personalización integradas que Cinnamon, as extensións de GNOME permiten aos usuarios engadir máis funcionalidades e personalización. Non obstante, isto require a instalación de ferramentas adicionais como GNOME Tweaks, o que dificulta un pouco as cousas para os principiantes. Para os clientes que prefiren varios entornos de escritorio, Ubuntu admite varias versións, como Kubuntu (con KDE) e Lubuntu (con LXQt).

En resumo, Linux Mint ofrece unha experiencia máis intuitiva e personalizada de inmediato, mentres que Ubuntu céntrase nunha interface simplificada con menos opcións de personalización.

VII. Dispoñibilidade e compatibilidade do software